En plots draait de wereld wat trager...

Je loopt schijnbaar zorgenloos door het leven, de tv meldt gevallen van oorlog, moord, verdriet, ziektes, kanker,... en ach je hebt je deel van de koek al gekregen van het leven. Jij zelf of je dierbaarste naasten.  Alleen, het slijt soms weer even, je leven heeft weer een rustig ritme genomen en plots krijg je een berichtje te lezen van een geliefd familielid.
Haar anderhalf jaar oude dochtertje heeft een onbekende hartruis.... pas over een week doen ze meer testen om vast te stellen wat er precies aan de hand is... maar er word toch al over een gaatje in het hart gepraat...
Tot nu toe was het in je naaste omgeving enkel die 'oudere' mensen of jij zelf... maar nu wordt er aan een onschuldig kind geraakt...... en de wereld draait plots een kwartslag trager.....
Daar sta je dan.... aan de andere kant van de wereld, want daar woont dat lieve vrolijke spring in het veldje..., machteloos afwachtend op het nieuws dat de mama een week lang in de grootste angsten houdt....
machteloos.... enkel wat hoofdpijn en een verkrampte maag rijker.... niet dat ene mooie meisje waarvan je zulke mooie foto's doorgestuurd krijgt via het internet.... je ontmoete haar nog nooit life, maar de beelden brengen zoete herinneringen aan je eigen kindertijd en die van de mama.....

stil... machteloos en met de tranen gevaarlijk dicht tegen de randen van je ogen aangedrukt....

de nieuwsgierigheid...

Het valt op hoe nieuwsgierig de mensheid is.
Plaats ik een melding op facebook dat ik 'anoniem' een blog ben begonnen, voor een deel als experiment bedoelt wie dit lezen zal en wie er eventueel reageren zou en of iemand totaal onbekend door de massa kan worden opgepikt met het al dan niet nuttig of nutteloze info verspreiden.
Wil iedereen zowat meteen weten waar en hoe mijn blog is....
sja... maar dan verliest het experiment natuurlijk al zijn waarde.

Maar bij deze dus... de mensheid is nieuwsgierig... voor hen die het nog niet mochten weten.

niet ontsnapt

t Is zover,

Niet ontsnapt aan dit medium... ook het bloggen behoort nu tot een nieuwe vaardigheid. Wel in wording die vaardigheid natuurlijk, dus lezer vergeef me mijn fouten.

Na icq in vervlogen dagen, msn groups en chats en diverse fora ben ik uiteindelijk toch ook maar op de blogtrein gesprongen...
Maar waarom eigenlijk? Om het eigen ego te strelen? Uit zelfkwelling?
Wie zal het zeggen... Waarom zou ik de wereld mijn gedachten wereldkundig maken, wie is daar in godsnaam in geinteresseerd? En wil ik dat uberhaupt wel eigenlijk?
Ach... wel ja... elk mens is ijdel, en ik ontsnap dus niet aan deze zonde. Laat het ons een experimentje zijn. Kijken of iemand dit ooit leest en zo ja... dat ze dan een reactie plaatsen. (Al moet ik dus nog uitzoeken hoe dat werkt hier)

Ik hoor het wel...

'etwie'