En langzaam ebt de onrust weg... vloeiend door de virtuele inkt op het scherm en in de gedachtengang... structuur... hoofdzaak, bijzaak, tussenzaken...
De verzuchtingen van het weten... het is niet weg... het sliep enkel maar... de remedie is teruggevonden... het medicijn voor het bestaan....
rust kreeg ik voor het eerst met jou in Averbode
BeantwoordenVerwijderenzo ben je ook vaak in mijn gedachte vooral als ik dan kijk naar de tekening van de pluisjes paardebloemen die je voor me maakte
met veel liefde blijf je in me hart
moeke
(rita)
O Rita... en ik maar denken dat de omgeving en de ijsjes de rust bracht ;-)
BeantwoordenVerwijderenNee alle gekheid, dank je voor je warme oprechte woorden. En blijf jij die rust maar voelen, je verdient ze!