natuurwetten

Na jaren dat je op het nieuwtje wacht komt het toch nog steeds keihard aan. Een familievriendin is de strijd tegen haar kanker aan het verliezen. Het waken is ingezet. Vol verdriet zit je te denken aan die vrouw die je zo vaak op foto zag bij haar schoonouders, waar je zo'n ongelooflijke verhalen van hoorde ... haar moedige harde met opgeheven hoofd gestreden oorlog.... hij komt tot een einde... . En nog hoor je steeds de positieve noten, hoe ze half verlamd haar stiefdochter ondersteunt en laat lachen tot ze zelf het bewustzijn zal verliezen....Je hebt haar nooit zelf ontmoet, maar kent haar uit duizenden verhalen en uit de warmte en de liefde in de stem en de gezichten van haar schoonfamilie... Je weet gewoonweg dat dit een aparte vrouw is...Nog steeds... al zit je te denken dat terwijl je dit tikt.... ze haar laatste adem kan zuchten... een erg vreemde gedachte... en toch zo aards als maar zijn kan.
De wereld draait zacht rond je door... terwijl je haar maar niet los kan laten... ze was er al zo lang en ze won de laatste jaren, schijnbaar steeds opnieuw van dat rotbeest in haar lijf... het leek wel alsof zij die ene was, die tegen alle natuurwetten in toch zou overleven..... ... en je baalt als een stekker...want je wil het maar niet geloven....