Terwijl het lipje van het blikje fris zijn hoeken optrekt in een glimlach zinken de gedachten van de drinker weg in het verleden....
de gemiste kansen kruipen de diepe vochtige aluminium krochten in.
De bitterheid verdwijnt in de bubbels ...
strijdend met de innerlijke sprankels van de weerbaarheid.
Ze zweven verder op de circulaties van illusies, opgehangen aan de realiteit van die anderen.... wervelend rond je hoofd, bewijzen dat ook jij ooit....
Ach je bent de schim in hun schaduwtheater.... je beweegt er tussen als die onaangekondigde vlinderslag uit de tropen.... stof ophopend in hoekjes, wind om de wind zijnde, wervelend in het stof van je eigen gedachtenspinsels....
En terwijl de bitterheid hoogtij viert in lettergrepen en bewoording, vind de ziel van het verleden haar doffe maar diepgewortelde glans stilaan terug, Het eerste dunne laagje stof is weggevaagd..... enkel de toekomst weet of haar potentiële glorie ooit nog zal schitteren of met een eenzame zwaluwslag opgaat in het azuurblauw van de vergetelheid... .
zo mooi, ik wist niet dat je zo goed kunt dichten, als je er een een aantal hebt zullen we dit toch eens moeten naar een redacteur zenden om te vereeuwigen in de toekomst !
BeantwoordenVerwijderen