Gisterenavond de film HOME bekeken. Ik werd haast misselijk.
Nee niet door gruwelijke beelden, net het tegenovergestelde, geen bloederige scenes of bomaanslagen, geen eindeloze verkrachtingen of verminkingen... althans... niet aan de oppervlakte van de camerabeelden. De gruwel lag net in de mooiheid, de mooiheid die wij, mensen in een recordtempo vandaliseren. O ja, ik wist het allemaal wel, maar net het gebrek aan giflozingen, fabrieken en andere pijnlijk lelijke landsschapsvernietigende zaken maakt dit zo gruwelijk. Wie doordenkt kan niet meer naast het contrast kijken. Hij laat ons zien wat we kapot maken. Wat we zullen missen door onze eigen domme (dom is echt een understatement van formaat) naar de eeuwige verdoemenis helpen.
Is het toeval dat de mensen die hij in beeld brengt net die mensen zijn die door armoede dicht bij de natuur staan? Die in volle eenvoud leven? Ik denk het niet. Voor mij is dit de enige kans om 'misschien' heeeeeeeeeeel misschien onze planeet te redden van onvruchtbaarheid. Want uiteindelijk zal ze wel blijven bestaan, draaiend en al, alleen.... het leven zoals wij het kennen en bestempelen zal niet meer zijn. De vraag is alleen hoe vlug.... en volgens mij veel vlugger dan we ons willen realiseren. De angst dat we het einde van onze levensdagen zullen vullen met happen naar een teug verfrissende lucht uitdrogen en snakken naar een druppel drinkbaar water. Dit doemscenario lijkt mij plots enorm realistisch. En ondertussen groeit de bevolink maar aan en is de wereld blij dat China het verbod op meerdere kinderen opgeheven heeft, want politiek incorrect... . Het was misschien net wel onze enige ontsnappingsventiel.... o wat zijn wij homo sapiens toch dom.... en ze noemen ons dan nog de 'wijze mens'.... tijd om er in vandaele een nieuwe definitie aan te koppelen... aan dat woordje 'wijs'
Alleen onze hond krulde zich op en vleidde zich met een tevreden zuchtje op de bank.... wijsheid.... het ligt bij hen die hun instinct volgen, niet hun rede....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten